Luke 21

(مرقس ۱۲: ۴۱-۴۴)

1و نظر کرده دولتمندانی را دید که هدایای خود را در بیت‌المال می‌اندازند. 2و بیوه‌زنی فقیر را دید که دو فلس در آنجا انداخت. 3پس گفت: «هرآینه به شمامی گویم این بیوه فقیر از جمیع آنها بیشترانداخت.

(متی ۲۴: ۱-۲۲، مرقس ۱۳: ۱-۲۰)

4زیرا که همه ایشان از زیادتی خود درهدایای خدا انداختند، لیکن این زن از احتیاج خود تمامی معیشت خویش را انداخت.

5و چون بعضی ذکر هیکل می‌کردند که به سنگهای خوب و هدایا آراسته شده است گفت: 6«ایامی می‌آید که از این چیزهایی که می‌بینید، سنگی بر سنگی گذارده نشود، مگر اینکه به زیرافکنده خواهد شد. 7و از او سوال نموده، گفتند: «ای استاد پس این امور کی واقع می‌شود وعلامت نزدیک شدن این وقایع چیست؟» 8گفت: «احتیاط کنید که گمراه نشوید. زیرا که بسا به نام من آمده خواهند گفت که من هستم و وقت نزدیک است. پس از عقب ایشان مروید. 9و چون اخبارجنگها و فسادها را بشنوید، مضطرب مشویدزیرا که وقوع این امور اول ضرور است لیکن انتهادر ساعت نیست.»

10پس به ایشان گفت: «قومی با قومی ومملکتی با مملکتی مقاومت خواهند کرد. 11وزلزله های عظیم در جایها و قحطیها و وباها پدیدو چیزهای هولناک و علامات بزرگ از آسمان ظاهر خواهد شد. 12و قبل از این همه، بر شمادست اندازی خواهند کرد و جفا نموده شما را به کنایس و زندانها خواهند سپرد و در حضورسلاطین و حکام بجهت نام من خواهند برد. 13واین برای شما به شهادت خواهد انجامید. 14پس در دلهای خود قرار دهید که برای حجت آوردن، پیشتر اندیشه نکنید، 15زیرا که من به شما زبانی وحکمتی خواهم داد که همه دشمنان شما با آن مقاومت و مباحثه نتوانند نمود. 16و شما راوالدین و برادران و خویشان و دوستان تسلیم خواهند کرد و بعضی از شما را به قتل خواهندرسانید. 17و جمیع مردم به جهت نام من شما رانفرت خواهند کرد. 18ولکن مویی از سر شما گم نخواهد شد. 19جانهای خود را به صبر دریابید.

20«و چون بینید که اورشلیم به لشکرهامحاصره شده است آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است. 21آنگاه هر‌که در یهودیه باشد، به کوهستان فرار کند و هر‌که در شهر باشد، بیرون رود و هر‌که در صحرا بود، داخل شهر نشود. 22زیرا که همان است ایام انتقام، تا آنچه مکتوب است تمام شود. 23لیکن وای بر آبستنان وشیردهندگان در آن ایام، زیرا تنگی سخت برروی زمین و غضب بر این قوم حادث خواهد شد.

(متی ۲۴: ۲۳-۳۵، مرقس ۱۳: ۲۱-۳۱)

24و به دم شمشیر خواهند افتاد و در میان جمیع امت‌ها به اسیری خواهند رفت و اورشلیم پایمال امت‌ها خواهد شد تا زمانهای امت‌ها به انجام رسد.

25و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود و بر زمین تنگی و حیرت از برای امت‌ها روی خواهد نمود به‌سبب شوریدن دریا وامواجش. 26و دلهای مردم ضعف خواهد کرد از خوف و انتظار آن وقایعی که برربع مسکون ظاهرمی شود، زیرا قوات آسمان متزلزل خواهد شد. 27و آنگاه پسر انسان را خواهند دید که بر ابری سوار شده با قوت و جلال عظیم می‌آید.

28«و چون ابتدای این چیزها بشود راست شده، سرهای خود را بلند کنید از آن جهت که خلاصی شما نزدیک است.» 29و برای ایشان مثلی گفت که «درخت انجیر و سایر درختان راملاحظه نمایید، 30که چون می‌بینید شکوفه می‌کند خود می‌دانید که تابستان نزدیک است. 31و همچنین شما نیز چون بینید که این امور واقع می‌شود، بدانید که ملکوت خدا نزدیک شده است. 32هرآینه به شما می‌گویم که تا جمیع این امور واقع نشود، این فرقه نخواهد گذشت.

(متی ۲۴: ۳۶-۵۱، مرقس ۱۳: ۳۲-۳۷)

33آسمان و زمین زایل می‌شود لیکن سخنان من زایل نخواهد شد.

34پس خود را حفظ کنید مبادا دلهای شما ازپرخوری و مستی و اندیشه های دنیوی، سنگین گردد و آن روز ناگهان بر شما آید. 35زیرا که مثل دامی بر جمیع سکنه تمام روی زمین خواهد آمد. 36پس در هر وقت دعا کرده، بیدار باشید تاشایسته آن شوید که از جمیع این چیزهایی که به وقوع خواهد پیوست نجات یابید و در حضورپسر انسان بایستید.» 37و روزها را در هیکل تعلیم می‌داد و شبها بیرون رفته، در کوه معروف به زیتون به‌سر می‌برد. 38و هر بامداد قوم نزد وی در هیکل می‌شتافتند تا کلام او را بشنوند.